Nog een paar dagen en dan beginnen hier in het zuiden de scholen weer. Het lijkt gisteren toen ik schreef dat de vakantie eindelijk begonnen was. Gaat dat niet altijd zo met tijd die je met genieten doorbrengt?

Gebruind, uitgerust, bijgelezen en opgeladen ben ik deze week weer begonnen met werken. Hoewel de eerste stappen (lees uren) moeizaam gingen om weer in het ritme te komen, vind ik mijn werk leuk en het duurde ook niet lang of ik begon met nieuwe energie aan een paar nieuwe projecten en uitdagingen. Het mooie van werken is dat ik veel mensen ontmoet, meer dan toen ik aan het zwembad zat met een goed boek (hoewel ik ook heel wat heb afgekletst de laatste paar weken).
Het is fijn mensen, vrienden, dierbaren en connecties te hebben, die naast nemen ook geven (of zelfs alleen geven, maar dan ga ik mij weer schuldig voelen om te nemen). Daarmee bedoel ik energie, liefde, kennis, hulp, alles. Het is bijzonder hoe dat werkt en dat wat ik uitstraal, ik ook weer terug krijg. Opgeladen en positief ingesteld zie ik dat mensen anders reageren dan toen ik op vakantie ging en dat is de verdienste van een paar weken rust.

Hoe ouder ik word, hoe meer het mij ook tegenstaat als mensen een negatieve instelling hebben, dit niet te verwarren met een slechte dag of gewoon een keer geen zin om te lachen, want laten we eerlijk zijn, iemand die de hele dag blij door het leven huppelt, wordt op een gegeven moment ook irritant. Nee, ik bedoel mensen die ervan genieten om anderen onderuit te halen, negatief doen om te raken, te prikkelen en je het liefste meetrekken naar het zwarte gat waarin zij zich bevinden. Nu moet je dit ook niet verwarren met het leveren van kritiek. Kritiek is goed, mits goed onderbouwd, en wil je leren, dan zul je naar kritiek moeten luisteren en er datgene in vinden waar je iets mee kunt doen. Dat is wat ik mijn kinderen leer.

Ik merk het in alles: de wereld ziet er op het moment rooskleuriger uit. Iedereen is uitgerust, heeft nog geen last van stress en plukt de laatste zomerdagen mee om nog zo lang mogelijk in dat relaxte gevoel te kunnen blijven hangen.
Ik merk het ook in mijn schrijven. Ik ben voor mijn vakantie begonnen aan een verhaal waarin mijn hoofdpersoon, op zijn zachtst gezegd, een onsympathiek figuur is. Het is een goed begin, maar ik kreeg het maar niet voor elkaar mijn verhaal af te maken voor de Harland Awards. Ik denk dat ik veel te vrolijk ben om zo’n negatief figuur te kunnen neerzetten.
Het is interessant om na te gaan of het echt zo werkt, of mijn gemoedstoestand meespeelt in de verhalen die ik schrijf. Is het makkelijker om horror te schrijven als Halloween dichterbij komt, de spinnen over hun, door dauwdruppels verraden, web kruipen en mistslierten over het gras glijden? Als de dagen korter worden, de kou verrast en het gespuis uit hun donkere krochten kruipen om je de stuipen op het lijf te jagen? Voor mij wel. Ik had me ook voorgenomen een YA kerstverhaal te schrijven tijdens deze vakantie. Toen ik op vakantie onder ons prieeltje in de tuin zat, de sterren als diamanten boven de dijk schitterden, en ik nippend aan een koud glas Oudbruin en kauwend op een Dorrito met guacamole zat te luisteren naar de krekels die vanuit het hoge duingras hun aanwezigheid lieten horen, kon ik de letters maar niet op papier krijgen. Nul komma nul inspiratie.
Ik raakte gefrustreerd, ging wat anders doen (gezellig kletsen, foei!), maar kon de gedachte dat ik iets wilde dat niet lukte maar niet van me af zetten. Tot een paar dagen later het inzicht kwam. In mijn hoofd is het oorlog: rationeel tegen emotioneel. Soms moet je je mee laten slepen door het moment, de gedachte, het gevoel en jezelf niet moedwillig in een positie willen dwingen om datgene te doen wat je vindt dat je moet doen. Wow! Soms heb je van die bouwlamp-momenten.
Een wijze les dus die ik heb meegenomen van mijn vakantie. Ik luister naar mijn gevoel, doe wat goed voelt en laat me niet dwingen in een positie die ik niet wil (of negativiteit die ik niet voel).
Laten we hopen dat ik dat gevoel kan vasthouden tot de volgende vakantie: juist ja, de kerstvakantie.