Sinds ik een navigatie heb laat ik mij graag vertellen waar ik heen moet. Het gebeurt dan wel eens dat ik ergens terecht kom en totaal niet weet waar ik ben. Of dat ik bijna bij mijn bestemming ben en hopeloos zou verdwalen als de navigatie er de brui aangaf.
Het is belangrijk om af en toe te stoppen en te kijken waar je bent. Het is prima om geholpen te worden op weg naar je doel, maar soms moet je weer de touwtjes zelf in handen nemen om de knopen die gaande weg zijn ontstaan te kunnen doorhakken.

Dit was een productieve maand. Ik heb ruim twintigduizend woorden geschreven aan mijn derde boek, een compleet nieuw verhaal in een nieuwe wereld. Ik heb samen met een geweldige artieste een omslag hiervoor gemaakt en ik ben in samenwerking met de lokale bibliotheek en blogger Emmy van Ruiven een workshop aan het voorbereiden voor het Nationale Bibliotheek congres in maart waarvoor we zijn uitgenodigd.
Je zou kunnen zeggen dat het stroomt.

Nu moet ik bekennen dat het bij mij nooit heeft stil gestaan, soms enkel heeft gehaperd. Dat kwam mede omdat ik teveel wilde, teveel deed. Mijn creatieve brein kan af en toe met mij op de loop gaan en voor ik het weet ben ik met honderdduizend dingen tegelijk bezig en raak ik steeds verder verwijderd van mijn eigenlijke doel, mijn core desire, zoals ik het zelf noem, mijn diepste verlangen.
Om mijn doel te bereiken bedenk ik middelen, maar als de middelen zoveel tijd innemen dat ze beperkend worden en mij verhinderen, of vertragen om mijn diepste verlangen te bereiken, dan moet ik ingrijpen.

Aan het einde van de zomer was het zover. Het werd tijd om te kiezen, om knopen door te hakken. Het is goed om af en toe afleiding te hebben van mijn core desire. Afstand creëert inzicht, waardoor ik weer helder kan denken. Het helpt mij met beide benen op de grond te blijven in plaats van mij mee te laten voeren in mijn tomeloze enthousiasme. Maar ik moet wel op het pad blijven. Geen zijwegen gaan nemen.

Ik ben ooit mijn eigen bedrijf begonnen om een debuut te kunnen bekostigen. Gewoon wat extra geld verdienen met creaties op tijden die mij het beste uitkwamen. Het werd succesvol, zo succesvol dat ik hoofdzakelijk nog bezig was met mijn bedrijf en niet meer schrijven. De laatste maanden voor mijn besluit, zat ik in een spagaat. Ik wist dat alle tijd die ik aan mijn bedrijf spendeerde ten koste ging van de tijd dat ik moest schrijven. Toen ging het haperen. Dat knagende gevoel, ik moet eigenlijk dit, ik moet eigenlijk dat, dat is dodelijk voor mijn core desire.
Ik wist dat ik moest kiezen. Het geld of de passie.
Nu lijkt de keuze zo simpel, maar als je twee jaar lang zo hard gewerkt hebt om iets op te bouwen, ziet dat het je gelukt is, zonder opleiding of kennis van bedrijfsvoering, laat staan belastingen, op eigen kracht er gekomen bent, en je geprezen wordt om je werk, dan is het moeilijk afscheid te nemen als je eindelijk succes hebt. Net alsof het universum je test of je werkelijk bereid bent er voor te gaan. Voor dat diepste verlangen dan.
Het was nooit mijn diepste verlangen geweest om een succesvol bedrijf op te zetten. Het is nooit mijn diepste verlangen geweest om daarmee veel geld te verdienen. Natuurlijk zou ook ik financiële vrijheid willen, maar het is geen core desire. Mijn diepste verlangen is in de eerste plaats gelukkig zijn. En een van de dingen die mij gelukkig zou maken is om een boek te schrijven die mensen raakt. De erkenning krijgen dat mijn schrijven emoties in beweging brengt. Niet omdat het literair hoogstaand is, of zoveel lagen heeft dat het bijna kunstzinnig is, nee, niet zo’n boek. Ik wil een boek dat blijft hangen, een boek die je meeneemt, personages die leven en je hartslag laat versnellen bij die ene passage, je warm laat worden bij die ene liefdesscene en je kwaad maakt als de antagonist de zoveelste list verzint. Dat is wat ik wil. Niet meer, niet minder.

Sinds mijn doorgehakte knopen stroomt het weer. Ik krijg uitdagingen, eindelijk de  mogelijkheden om mijn boek te publiceren en een volgende te schrijven. Om onderzoek te doen op de plekken waar ik moet zijn. Puzzelstukjes vallen op hun plaats, personages praten en storten hun hart bij mij uit. Ik heb ja gezegd tegen het universum. Ik heb een deur, een poort geopend door een ander te sluiten. Ik ben de poortwachter van mijn geluk, van mijn succes.
Ik kijk naar mijn website van mijn debuut en voel mij warm worden van trots. Dit boek verdient het om het beste te krijgen. Laat ik er dan ook het beste van maken.

Save