Deze week was een enerverende week. Mijn emotionele toestand leek wel een stuiterbal. Ik ging van vrolijk naar verdrietig naar shit naar vastberaden en dat allemaal in een week tijd. Het is geen nieuw verhaal, het is geen nieuw boek, het is het verhaal van mijn boek.

De Orde van de Poortwachters is een bijzonder boek, in alle opzichten. De inspiratie voor dit verhaal sloeg in als een bom na het horen van het liedje Take Heart van Adelaine op de radio. Het begon allemaal met die ene zin: traditional weapons won’t do, it is time to make our move. Mijn brein draaide overuren toen ik mijzelf de vraag stelde: waarvoor of waartegen zouden traditionele wapens onvoldoende zijn? En de eerste zinnen van mijn boek waren een feit. Nu, drie jaar later, zijn die zinnen vervangen door een andere openingszin, of beter gezegd, openingshoofdstuk en is mijn manuscript al zo vaak aangepast, dat de kwaliteit van de eerste versie ver achterblijft. Ik heb veel veranderd na iedere redactieronde. Scenes toegevoegd, scenes verwijderd, soms zelfs complete hoofdstukken, en woorden vervangen, omdat mijn woordenschat in de loop der tijd ook is gegroeid (je wilt niet weten hoe vaak mijn personages knipoogjes gaven).

Na drie jaar heb ik nu eindelijk een uitgever, een omslag, een geredigeerd
manuscript, een website, een boek trailer en een marketingcampagne. Ik heb zelfs een optie op een kraam voor een fantasiebeurs in oktober. Iedereen die mij kent en mij gevolgd heeft de afgelopen jaren, weet dat die weg hier naar toe niet altijd over rozen ging. Ik kreeg afwijzingen (past niet in het fonds) kreeg verwijzingen (u kunt uw manuscript voorleggen ter beoordeling aan bureau x) en kreeg soms helemaal niks terug (enthousiast, stuur alstublieft uw manuscript en de samenvattingen van de vervolgdelen op, om vervolgens totaal te worden doodgezwegen).
Maar dat weerhield mij geen moment van de vastberadenheid om dit manuscript uit te laten geven. En eindelijk was daar die uitgever waar ik zo graag mijn boek wilde onderbrengen. Wat was ik blij om dit samen met hun te mogen gaan doen.

Nu, drie maanden voor de eindstreep, verschijnt er een giga obstakel op mijn pad. Mijn uitgever heeft besloten de komende periode rustiger aan te gaan doen. Deel 1 wordt nog uitgegeven, maar de volgende delen zijn niet zeker.
Ik wankelde even. Verdorie. Shit. De rest van de woorden heb ik ingeslikt (er liepen kinderen rond).
Na een paar dagen bedenktijd, advies en steun van lieve schrijfvrienden, heb ik in goed overleg besloten de rechten terug te vragen. Het heeft geen zin om het eerste deel bij de ene uitgever uit te geven en de volgende delen bij een andere, die ik waarschijnlijk toch niet zal vinden, omdat de rechten van het eerste deel in handen zijn van een andere uitgever.
Ik had graag mijn boek laten uitgeven door deze uitgeverij, die ik nog steeds een warm hart toedraag. Ik heb zoveel geleerd van Natasja en Michael en ik ben ze voor altijd dankbaar voor de opstap die dit boek door hun tijd en toewijding heeft gekregen. Dikke kus en diep respect voor jullie professionaliteit. Ik hoop dat we ooit nog een keer de kans krijgen om toch een project samen te kunnen gaan doen.

Ik zie het nu als een uitdaging, een test van het universum. Hoe graag wil ik dit? Wat heb ik ervoor over? Genoeg in ieder geval om niet in een hoekje te kruipen.
Ik ben vastberadener dan ooit. Ik laat mij niet uit het veld slaan. Als mijn hoofdpersoon haar schouders eronder zet, dan doe ik dit ook. Mouwen opstropen en doorgaan. Zo doe je dat. Zorgen dat je over die muur komt (insider joke van mijn boek).

Ik had al een verhaal voor een boek en nu ook een boek met een verhaal. Zonder uitgever, maar met een gedreven auteur die van geen wijken weet. Dit boek moet er komen. Ik heb kansen gekregen om naar plaatsen te reizen waar mijn boeken zich afspelen. Ik heb mogelijkheden gekregen om mijn boek te promoten, om het op te sturen en verschillende lieve mensen in mijn omgeving werken hard met mij samen om er een succes van te maken. Dat kan geen toeval zijn.
Ik weet niet zeker of najaar 2017 gaat lukken, ik doe mijn best. Ik loop al te lang rond als auteur zonder boek, maar ik wil er wel voor zorgen dat het boek de kwaliteit heeft die het moet hebben. Ik ben te perfectionistisch om dat niet te doen.
Ik ben druk bezig met het vinden van een andere uitgever, een uitgever die ook bij mij en mijn boek past. En mocht dit niet lukken, dan ga ik het zelf uitgeven. Want een ding weet ik zeker … dit boek komt er, hoe, wat of waar dan ook.
Stay tuned … please