Dacht ik gisteren nog dat iedereen wel wist dat ik Anja Janssen heet en YA fantasy schrijf onder Oli Veyn, na mijn jubelende post over mijn feelgood/romcom onder mijn eigen naam die deze zomer bij Zomer en Keuning uitkomt, blijkt dus dat een heleboel mensen het niet wisten. Excuses daarvoor.

Maar waarom dan Oli Veyn? Toen ik begon te schrijven (2013) en ik me ging verkennen in de wereld van boeken, fantasy en uitgeven stuitte ik op de naam An Janssens, die destijds recent een boek had uitgegeven. Ik voorzag dat dat wel eens verwarrend kon worden, want An schrijft ook fantasy.

Iemand adviseerde mij om een pseudoniem te nemen. Achteraf gezien had ik gewoon mijn eigen voornaam moeten houden (dat had zoveel verwarring in het begin voorkomen, want als iemand Oli riep, dan had ik nog niet door dat ik dat was en toen vriendschappen hechter werden voelde ik me bezwaard om deze naam en niet mijn echte naam te gebruiken). Anja Veyn of weet ik welke creatieve oplossing ik toen zou hebben bedacht.

Maar je bent creatief of niet en een naam krijg je bij je geboorte zonder dat je daar iets over te zeggen hebt, dus toen ik een naam kon kiezen, dacht ik, wow, dat is leuk. Ik weet nog dat ik naar huis reed en voor een stoplicht in Tilburg te wachten stond, toen mijn oog viel op de naam van een flat: olivijn. Ik vond hem direct leuk. Later ontdekte ik dat het een mineraal is dat de aarde zuivert van kooldioxide (mineraal + positief) en het was ook een knipoog naar Olivander, de toverstokkenverkoper in Harry Potter en mijn favoriete personage en passage uit boek 1.

Dus maakte ik een pagina aan en introduceerde mijzelf als Oli Veyn, maar vermelde vaak genoeg dat ik eigenlijk Anja heet. Toen ik aan mij carrière begon waren mijn kinderen nog klein, kwam ik bij artsen in heel Nederland en kon ik mijn privéleven en mijn schrijven gescheiden houden. Oli raakte bijna net zo ingeburgerd als Anja, dus dat geworstel tijdens het voorstellen was er ook niet meer.

Het heeft ook wel eens leuke anekdotes opgeleverd. Tijdens de boekpresentatie van mijn debuut zat bijna de hele zaal vol met familie en vrienden. Uitgever Elly kende mij als Oli en noemde mij ook zo, terwijl de hele zaal zoiets had van, dat is ons Anja. Die keer dat ik uitgenodigd was op een privé feest van Thomas Olde Heuvelt en achteraf iemand de opmerking maakte of er geen vergissing was gemaakt met An Janssens (!) was ik juist weer blij met mijn pseudoniem (want Janssen is geen zeldzame naam en er zijn in Nederland echt meer dan 60 (!) vrouwen die Anja Janssen heten). Na die opmerking over dat feestje heb ik er een nacht niet van geslapen, maar Thomas verzekerde mij dat de uitnodiging echt voor mij was bedoeld en dat An zelf een uitnodiging had gekregen. Pffff.

Toen Zomer en Keuning mijn verhaal had gelezen en wilde uitgeven, vroegen ze mij of ik dit onder mijn eigen naam wilde doen. Aangezien Oli Veyn meer bekend is onder de YA en fantasylezers, schept een feelgood misschien de verkeerde verwachtingen en wordt het toch chaos. Is dit nu fantasy of feelgood of allebei? Hoewel chaos best bij mij past, voelde het direct goed toen Z&K mij voorstelde om onder mijn eigen naam te publiceren. Een eigen naam blijft toch bijzonder, of je er nu blij mee bent of niet (ik ben trots op de naam Janssen en mijn familie!).

Deze zomer komt er dus een boek uit van mij, en ook al voelen de boeken die ik onder Oli Veyn heb uitgegeven ook van mij, dit geeft het toch net dat beetje extra en, moet ik eerlijk bekennen, en roept toch behoorlijk wat spanning op. Want een pseudoniem is ook veilig.

Even voor de duidelijkheid: ik blijf fantasy schrijven onder Oli Veyn (poortwachters 3 is nu aan de beurt!) en ik ga feelgood/romantische verhalen schrijven onder Anja Janssen. Beide genres liggen mij nauw aan het hart en ik zou niet zonder de een of de ander kunnen. Maar zo is het wel voor iedereen duidelijk wat je krijgt als er Oli of Anja op een boek staat. En kom je mij tegen op een festival of tijdens een evenement, je mag me Oli, Anja of ons An noemen (zo noemt mijn familie mij). Ik ben dezelfde persoon en ik heb me nooit anders gedragen, of ik me nu Oli of Anja noem, dit ben ik. En dat is dan ook alles. Meer namen zijn er niet.