FOMO. Kennen jullie dat? Het staat voor Fear Of Missing Out. Het gevoel dat je ergens bij moet zijn omdat je anders iets belangrijks, leuks, grappigs, interessants etc. mist. Het is een term die jeugd vaak gebruikt ‘O zij? Die heeft zo’n last van FOMO’

Ik heb gemerkt dat FOMO wordt versterkt door social media. Zolang je niet op social media zit, heb je er niet zoveel last van, omdat je ook niet weet wat je mist en niet ziet wat je hebt gemist. Ik kan iedereen een tijdelijk social media sabbatical van harte aanbevelen. Het zet het medium even in een ander daglicht. en laat je zien dat het soms een te negatieve rol in je leven speelt. Moeten we social media dan maar verbannen? Nee, natuurlijk niet. De mogelijkheid tot verbinden is te waardevol. We moeten leren doseren, de juiste balans vinden om het in ons leven te passen. Het positieve omarmen, het negatieve loslaten.

Maar even terug naar FOMO. Iedereen kan zich nog wel het gevoel herinneren als kind of puber dat je niet wordt uitgenodigd voor HET verjaardagsfeest van het jaar. Lijdzaam moet je de daaropvolgende dagen aanhoren hoe leuk en hoe tof dat feest was, dat hij dit deed en o hahaha zij met die hilarische dans of hihihi hij met dat genante zingen. En daar zit je dan, kiezen op elkaar geklemd, je te verbijten dat je dit zo graag zelf had gezien.
Maar de verhalen van diegene die er wel waren, maar veel liever thuis waren gebleven of die hemel en aarde hebben moeten bewegen om erbij te kunnen zijn, daarvoor zelfs het verjaardagsfeest van oma hebben moeten missen die natuurlijk niet zolang daarna doodgaat waardoor je FOMO verschuift van het feestje van je klasgenoot naar de laatste verjaardag van oma… (sorry, de dramaturg in mij stak even de kop op). Die verhalen lezen we niet terug op social media.

In deze tijd van niks willen missen, zichtbaar zijn en netwerken is het bijna onmogelijk geen last van FOMO te krijgen. Bedrijven haken hier handig op in: DE summit van het jaar, DIT wil je niet missen, ZORG dat je erbij bent… Maar wees eerlijk, we kunnen niet overal altijd bij zijn. Okay, er zijn misschien mensen die het wel lukt, vraag me niet hoe, maar over het algemeen geldt dat overal bij zijn onmogelijk is. Tenminste, niet als je een gezin hebt, ouders, familie, verplichtingen naar werk, naar klanten, uitgevers… En dan heb ik het niet alleen over fysiek er bij kunnen zijn, maar financieel ook nog kunnen. Want het kost nogal wat om ergens bij te kunnen zijn. Denk aan benzine, parkeergeld, nieuwe outfit, kadootje…

Sinds ik met de neus op de feiten ben gedrukt wat belangrijk is in mijn leven, kies ik bewuster waar ik wel en niet bij kan zijn in plaats van erbij moeten zijn. Eerlijk bekennen, ik vind het nog steeds lastig om nee te moeten zeggen en FOMO popt af en toe nog op als ik al die hilarische of giga leuke foto’s voorbij zie komen, maar ik merk wel dat het meer rust geeft om bewust te kiezen ergens wel of niet bij te zijn. En de wel momenten geven dan zoveel meer vreugde omdat ik er dan ook echt bij ben, niet om er bij te kunnen zijn, maar omdat ik erbij wil zijn. En dat doet wat met de beleving. Dus vanaf nu doe ik niet meer aan FOMO, maar COMO.
Choice of Missing Out.
Mijn keuze.
En dat helpt.

Heb jij wel eens last van FOMO? Of heb jij voor jezelf een andere COMO methode bedacht om hier geen last van te hebben? Ga los in de comments.