Ik heb er lang op moeten wachten, de kinderen in het Zuiden kreeg als laatste vakantie, maar inmiddels heb ik er al weer een week op zitten. Veel doe ik niet in mijn vakantie, tenminste, niet veel voor mijn werk en eigen bedrijf. Mijn vakantie is voor mijn gezin. Quality time zoals dat zo mooi heet. En terwijl zij de gekste capriolen maken in het zwembad, salto vanaf de kant, bijna een dubbele schroef, zit ik glimlachend langs de kant met een heerlijk boek. De zon verwarmt mijn lichaam en geeft mij nieuwe energie, de woorden geven mij inspiratie en soms een aaah gevoel. Wat ik lees: de Selectie serie.

De cover vond ik al lang een van de mooiste in Young Adult boeken. De jurken, de geheimzinnige glimlach van het meisje van deel een, ze nodigen uit om het boek te gaan lezen. Toen ik de eerste dertig pagina’s las, vroeg ik mij af of ik verder moest lezen. Er stonden een paar dingen in die ik nogal ongeloofwaardig vond (je mag iemand fysiek pijn doen en dan wordt je weggestuurd, maar als je verliefd wordt op een ander wordt je ter dood veroordeeld, vond ik een beetje overdreven). Gelukkig heb ik toch doorgezet.
Ik snap de hype. Het is een heerlijk boek. Veel te snel had ik deel een uit en ben in mijn auto gesprongen om bij de dichtstbijzijnde boekhandel deel twee te bemachtigen. Quality time kwam niet in het gedrang, want ik was er naar toe met mijn oudste dochter die helemaal in haar nopjes was in de geweldige boekwinkel die we die dag ontdekten. Ook deel twee is bijna uit, dus een tweede bezoekje deze week zit er dik in. Lang geleden dat ik zo opgeslokt werd door een boek. Maar misschien komt dat ook omdat ik nu wel de tijd heb of neem (het is maar hoe je het bekijkt) om te lezen.

Inmiddels zijn mijn leesplekken uitgebreid. Ik lees aan het zwembad, in de speeltuin, op het terras en s’avonds in bed. Maar ik vergeet nooit nummer een van deze vakantie: quality time. Zij gaan voor. Nu had ik mijzelf ook beloofd om te schrijven, dus s’avonds als de kindjes op bed liggen duik ik achter mijn computer en begin te tikken. Bijna 20.000 woorden staan nu op papier van mijn tweede boek (eigenlijk vierde, maar dat leg ik een andere keer uit). En wanneer manlief vriendelijk vraagt of ik de computer wil laten voor wat het is, nestel ik mij heerlijk naast hem op de bank (voor de kenners: mijn Aspen) en krijgt hij mijn volledige aandacht. Want weet je, morgen is er weer een dag. Een dag vol uitrusten, lezen, schrijven, maar vooral quality time.